Que debemos facer?
DESAPARICIÓN DO PLAN NACIONAL DA SIDA
Dende ou GMVD coñcecedores dende ou venres dos novos
presupostos para o estado , e tralas noticias dá posible desaparición do Plan
Nacional sobre o Sida, so quédanos preguntarnos, que é o que debemos facer?
Debemos quedar caladas e inactivas, valorando unha situación de indefensión para as persoas afectadas e os posibles riscos de novas infeccións?
Debemos refendar a idea de que algún lado ten que sair os cuartos?
Podemos estar dacordo coa supresión do dereito a saúde en toda a súa extensión?
Cremos que NON.
Cremos, e estamos convencidos de que a labor dás persoas cidadás nestes tempos e esixir coherencia, equidade e o mais profundo respecto polos dereitos constitucionais; e estes presupostos e estes recortes, poden ser considerados inconstitucionais senon cobren a totalidade do acceso a saúde, prevención e información, ademais de poder poñer en risco a atención completa dunha infección, que pode afectar a toda a cidadanía.
A desaparición dá contía
económica que se destinaba ás CCAA para o PNS, era a sobrevivencia de
organizacións locais e autonómicas que traballan dende fai anos para a
prevención e atención dá vih/sida; a desaparición dese presuposto, é igual á
desaparición de entidades que atenden a unha poboación que precisa dunha
atención específica e próxima.
A maioría dás asociacións
non teñen estatutos estatais co que non poden presentarse ás convocatorias do
estado, de aí a importancia dese presupsoto destinado ás CCAA. O memso tempo, a
perda destas axudas pode dar a un aumento do risco de contaxio, de falta de
prevención e perda dá información e formación que ás persoas posuímos, e
rematará co repartición gratuíta de preservativos, que nalgúns colectivos en
situación de exclusión social, como drogodependentes ou persoas prostituyas,
era a chave do contacto para unha educación sanitaria e o mesmo tempo unha
garantía de prevención nas súas relacións sexuais, e agora que?
Nos reindivicamos o papel
fundamental dus comités cidadáns antisida, e dás organizacións locais compostas
por activistas e persoas concienciadas que prestan os seus servizos ás persoas
afectados pola vih e loitan pola prevención dá infección. O desmantelamento dá
rede local e autonómica, so vai producir mais indefensión ás persoas que
requiren axuda,
a onde van acudir?
Van desaparecer proxectos
de prevención, tan necesarios en poboacións rurais ou dispersas que non chegan
á información de grandes urbes, a colectivos en situación de exclusión social
que son atendidos por estas asociacións, e sobre todo, se incumpre o dereito
integral a saúde dás persoas afectadas, que non van poder acudir ás
asociacións, e lembremos que o goberno ten a responsabilidade de garantir o
acceso igualitario aos servizos de atención socio-sanitario en todo ou
territorio e a toda a cidadanía.
Pode ser que ás ongs
debamos facer unha reflexión sobre os obxectivos que perseguimos e poñer o
acento na nosa carga reindivicativa e política, sen embargo, o lado desa
reflexión ás cidadás e cidadáns debemos reflexionar sobre o que significan os
recortes en sanidade e en prevención, e porque estes recortes sempre afectan os
mais vulnerables.
Máis información: Comunicado de Medios y SIDA da REDVIH: Más de 300 ONG exigen al gobierno reconsiderar
los recortes en la respuesta ante el sida y solicitan a Ana Mato una
reunión de urgencia para aclarar los presupuestos.
La drástica reducción llega tras el anuncio del pasado mes de enero por parte del Ministerio de Sanidad de su compromiso en mantener el VIH como prioridad.
La drástica reducción llega tras el anuncio del pasado mes de enero por parte del Ministerio de Sanidad de su compromiso en mantener el VIH como prioridad.
No hay comentarios:
Publicar un comentario